Voor zo ver ik kan overzien, is de enige zekerheid in ons leven dat we vroeg of laat weer sterven gaan. Dat ons bestaan in dit fysieke omhulsel eindig is, daar ontkomen we niet aan. En ergens diep van binnen, weten we dit natuurlijk allemaal.
Toch kan een nadere dood heel wat oproepen.
Dankzij mijn levenservaring en meditatiebeoefening, leer ik steeds makkelijker zijn in al het tijdelijke en het vergankelijke.
Dus ook wanneer de fysieke dood dichterbij komt en het leven verder gaat in een andere vorm, ben ik graag als spaceholder nabij.
Dood-gewoon, vol-ledig aanwezig bij jou in dat moment.
Samen met jou kijk ik graag naar jouw wensen en verlangens in deze fase.
In de rouwvrouwopleiding die ik bij Linda Wormhoudt volgde, herontdekte ik de kracht van rituelen bij een overlijden. Hoe behulpzaam, verzachtend en belangrijk deze kunnen zijn, heb ik daar aan den lijve kunnen ondervinden. Bij hospice De Liefde voelde ik me meteen thuis en bij het levenseinde van mijn moeder, merkte ik dat ik van nature heel gemakkelijk dicht bij 'de dood' kan zijn. Dat mijn rust, mijn vertrouwen en open ruimte doorleven. Zowel bij degene bij wie het sterven nadert als bij de mensen eromheen. Ik heb oog voor ieders beleving maar de behoeften en verlangens van degene die het lichaam los mag laten staan voor mij voorop. Indien nodig kan ik samen met jou kijken naar wat er nog onaf voelt en nog aandacht behoeft. Mijn gave zit echter voornamelijk in het nabij zijn. Invoelend, afgestemd en open voor wat er nodig is in het moment.
Wil je meer informatie, nader kennis maken of heb je het gevoel dat ik iets voor je kan betekenen? Dan kan je me zowel via de vrijwilligersorganisatie terminale thuiszorg als rechtstreeks contacteren.
Ik ervaar het als een hele eer & een groot geschenk om nabij te mogen zijn in deze fase van iemands leven.
Met veel dankbaarheid kijk ik terug op hoe ik mijn moeder in het laatste jaar voor haar overlijden mocht ontmoeten. Er was enorm veel liefde voelbaar en in mijn beleving, hebben we elkaar toen een beetje leren kennen. Het werkelijk en wezenlijk ontmoeten, ontroert me nog steeds en met een heel warm hart, denk ik terug aan deze momenten.
Rondom haar ziekte bed en levenseinde, heb ik echter ook gezien wat ik haar en haar nabestaanden anders had gegund. Hoewel ik geprobeerd heb om haar uitvaart en het afscheidsmoment zo persoonlijk en kloppend mogelijk mee vorm te geven, ontdekte ik pas nadien wat er allemaal nog meer mogelijk was geweest. Hoe we een levenseinde los en/of vrijer van de gangbare uitvaartindustrie op een passende manier vorm kunnen geven. Waardoor het een nóg mooier eerbetoon kan zijn.
Wellicht kan het allemaal veel intiemer wanneer de dood weer als natuurlijk onderdeel van het leven wordt gezien.
Het lijkt mij prachtig om hier aan bij te dragen en misschien kan wat meer informatie jou ook inspireren om anders naar de dood te kijken. En om - daaraan gekoppeld - het leven nóg voller te beleven!